Göreme: een avontuur van een leven

Dus, je hebt je vakantiehuis gekocht en hebt alles wat jouw lokale gebied te bieden heeft uitgeput... wat nu? Nou, hoe zit het met het huren van een auto en een roadtrip maken of profiteren van de vele touroperators en een trip naar Göreme boeken? Dit is precies wat wij deden, en we hadden de meest geweldige tijd. 

 

We boekten een klein hotel in Avanos voor drie nachten, wat ons was verteld was voldoende tijd om het lokale gebied te verkennen. Eén ding dat we zeker wisten dat we wilden doen, was een iconische ballonreis over de Cappadocië-vlakte maken. Dus, met Satnav op zijn plaats, begonnen we richting Antalya te reizen, wat de totaal tegenovergestelde richting van onze bestemming leek, maar met niet zo veel hoofdwegen in Turkije om uit te kiezen, stelden we ons vertrouwen in de technologie.

 

De weg naar Konya passeert enkele spectaculaire landschappen; enorme bergen die de eindeloze skyline doorboren. Het was verbluffend! De weg door de bergpas was in vrij slechte staat, met los grind. Het zorgde ervoor dat de kronkelige wegen door de bergen soms behoorlijk spannend waren.  We waren behoorlijk verrast over hoe stil de weg was. Als hoofdweg was de D695 vrij spectaculair en langs de weg stonden mooie kleine marktkraampjes die lokale honing en fruit verkochten. 

Een ringweg passeert rond Konya, dus we hebben niet veel van deze stad gezien, maar nu werd de weg recht en was het geweldig, zo recht en zo stil!  

Terwijl de reis voortging, passeerden we enkele kleine steden en het landschap veranderde... de bergketens waren verdwenen, en het landschap opende zich. Op sommige momenten was het land zo vlak en wijd open dat we het gevoel hadden dat we in het Amerikaanse Wilde Westen waren. Eerlijk prachtig, het voelde als een geheel nieuwe plek! 

Vrij plotseling verscheen het Göreme National Park voor ons. We waren zo enthousiast om rotsachtige uitsteeksels en puntige koepels in het landschap te zien... we kwamen dichterbij!  

De stad Avanos was zo charmant. Het had een heel ander gevoel dan de meeste andere Turkse steden waar ik ben geweest. Heel pittoreske straatjes met hotels en winkels die verspreid of ingeklemd waren in de lokale rots. Sommige mensen boeken om in grothotels te verblijven, maar die waren een beetje buiten onze begroting. Ons hotel was schoon en eenvoudig, hoewel de enorme betegelde badkamer iets anders was! We voelden ons alsof we per ongeluk in de badkamer van een sjeik waren beland... het was prachtig. 

 

Hoewel we met de auto naar Avanos reisden, besloten we om een tour rond het gebied te boeken met een bedrijf dat ons hotel gelukkig voor ons organiseerde. We voelden dat we een beter overzicht en wat geschiedenis zouden krijgen als we met de experts gingen. En het was een geweldige beslissing. Onze gids was deskundig, sprak goed Engels en een beetje Duits. Onze tourbus was voorzien van airconditioning en bood plaats aan maximaal 12 personen, hoewel we een kleine groep van 8 waren. 

 

Alles wat je over deze plek hebt gelezen, elke foto die je hebt gezien, doet het gewoon geen recht. Het is alsof het een alien landschap is, uit de aarde gehouwen. Soms majestueus en imponerend, op andere momenten speels en feeachtig. Ik zou kunnen uitleggen hoe de rotsformaties zijn ontstaan, maar eigenlijk wil ik de awe inspiring wonder van het Göreme National Park niet wegnemen.

We klommen omhoog over gladde rotsen, klauterden over ruwe klifkanten en zochten schaduw voor de verzengende zon in afgelegen grotten. Mijn grootste advies zou zijn om goede wandelschoenen te dragen, het is warm maar biedt zoveel bescherming voor je voeten. Ik zag sommige onhandige toeristen proberen om over de rotsen in slippers te lopen! Niet aan te raden. Neem ook water mee, want een deel van het wandelen vindt plaats over gebieden die niet worden bediend door winkels of markten...het is dorstig werk. 

De volgende dag besloten we om solo te gaan en een aantal plaatsen te zien die niet door georganiseerde tours worden behandeld. We reden letterlijk overal heen en als we iets leuk vonden, maakten we een stop. Bij Ürgüp stuitten we op een klooster dat zo vredig was. We waren de enige mensen daar en zwijmelden rond terwijl we de geschiedenis van de Grieken en de Turken lazen. Het was fascinerend en niets waarvan we op de hoogte waren. Daarna reden we de kleine stad in op zoek naar een café of restaurant. Gelukkig vonden we Vera Konak, een klein hotel. Het was een geweldige ontdekking! De mensen hoorden ons praten over hun voordeur omdat deze zo mooi was en ze riepen ons toe en nodigden ons uit. Ze gaven ons thee en toen een rondleiding door dit oude gebouw. Ze waren het aan het restaureren en heel sympathiek, moet ik toevoegen, met zoveel originele kenmerken.  

Van hieruit reisden we verder naar Kaymakli ondergrondse stad. Deze plek blies onze geest.....ondergrondse grotten die zich over 8 verdiepingen naar beneden uitstrekten. Slechts 4 zijn open voor bezoekers, dus zolang je niet claustrofobisch bent, moet deze plek absoluut op je lijst met must-go-plaatsen staan. Het was geweldig om verhalen te horen van de Anatolische mensen die ondergronds leefden om marauderende legers te ontvluchten. Er was een kerk, wijnhuizen, slaapkamers en keukens en enorme ventilatieschachten. Deze mensen waren absoluut geniaal. 

Onze meest blijvende herinnering van deze reis moet onze ballonreis zijn. Zeggen dat ik nerveus was, is een understatement, maar weer maakte ons hotel het waar en boekte voor ons een vroege ochtendvlucht. We arriveerden op een veld in de totale duisternis rond 4:30 uur in de ochtend. De ballonnen lagen als spookachtige verschijningen op de stoffige grond.

Toen, terwijl de zon opkwam boven de bergen, weerklonken de brullende geluiden van de branders rond de velden en begonnen de ballonnen op te stijgen als slaperige draken, vuur spuwend uit hun monden. Het was een ongelooflijk gezicht en iedereen viel stil, zelfs de krekels en vroege ochtendvogels. Snel klommen we allemaal in de rieten manden, kregen enkele veiligheidsinstructies en toen... whoosh... omhoog vlogen we. Niet snel, maar stil stegen we op. Ballon na ballon zweefde langzaam omhoog en door de dageraadsklare lucht. Het was magisch.

Mijn zenuwen verdwenen terwijl het uitzicht zich voor ons opende. Het zicht op de Feen Chimneys, de bergen, de grotten, de dorpen was allemaal overweldigend mooi.... we wilden niet dat het eindigde. Maar zoals bij alle goede dingen keerden we met een kleine klap terug naar de aarde, landend op de achterkant van een aanhangwagen en met een glas bubbels in de hand vierden we allemaal onze fantastische rit.