قبرس

 قبرس که در 75 کیلومتری شرق ترکیه واقع شده، سومین جزیره بزرگ دریای مدیترانه است. این جزیره به دو بخش تقسیم شده است: بخش شمالی ترک نشین و بخش جنوبی که عضو اتحادیه اروپا و متعلق به یونان است.

آغاز تمدن در قبرس به 9000 سال پیش باز می‌گردد اما توسعه این جزیره در قرن‌های ششم و هفتم قبل از میلاد و پس از ورود یونانی‌ها به قبرس آغاز شده است. آنها شهرهای زیادی را تاسیس کردند و هنر، مذهب و زبان یونانی را در این جزیره گسترش دادند.

قبرس به دلیل داشتن جنگل‌های غنی و ذخایر مس، سرزمینی بسیار جذاب برای سایر کشورهای مدیترانه‌ای بوده است. از سال 58 قبل از میلاد تا 330 پس از میلاد قبرس بخشی از امپراتوری روم بود. در این دوره، قبرس اولین کشوری بود که توسط مسیحیان اداره می‌شد. بعداً قبرس بخشی از امپراتوری بیزانس شد و در این مدت کلیساها و صومعه‌های باشکوه زیادی در اینجا ساخته شد. در قرن دوازدهم، در جریان جنگ صلیبی سوم، ریچارد شیردل قبرس زیبا را تصرف کرد و به گروه شوالیه معبد فروخت.

در قرن پانزدهم تا شانزدهم، ونیزی‌ها از جزیره به عنوان سنگر برای محافظت در برابر عثمانی‌ها استفاده می‌کردند. آنها دژهایی در فاماگوستا، گیرنه و نیکوزیا ساختند. با این حال، در سال 1570، ترک‌ها جزیره را اشغال کردند و تا سال 1914 بخشی از امپراتوری عثمانی باقی ماند. بسیاری از کلیساها در این دوره به مساجد تبدیل شدند. به عنوان مثال، کلیسای جامع گوتیک سنت نیکلاس در فاماگوستا به مسجدی به نام ژنرال ترک، پاشا لالا مصطفی که قبرس را فتح کرد، تبدیل شد. اسلام گسترش پیدا کرد و سیستم مالیات‌های اضافی عثمانی برای مسیحیان نیز اجرا شد، اما جمعیت ترک و یونان سیستم‌های دولتی جداگانه خود را داشتند. در تلاش برای جلوگیری از نفوذ فزاینده کلیسای کاتولیک مربوط به اروپا، عثمانی‌ها به جدایی و تقویت موقعیت کلیسای ارتدکس قبرس کمک کردند.

در سال 1869، قبرس به دلیل افتتاح کانال سوئز اهمیت استراتژیک بیشتری پیدا کرد و به علت قرار‌گیری در مسیر هند، به ویژه برای انگلستان جذاب شد. در نتیجه توافق با ترکیه، در سال 1925، قبرس به مستعمره بریتانیا تبدیل شد. قبرس در سال 1960 پس از چهار سال جنگ، استقلال یافت. در سال 1974 و پس از کودتای نظامی و به دنبال آن حمله نیروهای ترکیه، جزیره به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. در سال 1983، بخش شمالی ترکیه از قبرس اعلام استقلال کرد و نام خود را به جمهوری ترک قبرس شمالی تغییر داد. در سال 1985 این جمهوری قانون اساسی جدیدی را تصویب کرد.

بخش شمالی قبرس ترک نشین و بخش جنوبی اکثریت یونانی هستند و منطقه حائل سازمان ملل در بین سرزمین‌های یونان و ترکیه وجود دارد. جمعیت قبرس حدود 1 میلیون نفر است و قبرس شمالی حدود 300000 نفر را در خود جای داده است.

پایتخت قبرس شمالی نیکوزیاست و شهرهای بزرگ آن فاماگوستا، گیرنه و گوزل یورت هستند. شهرهای فاماگوستا و گیرنه هرساله هزاران بازدید‌کننده علاقه‌مند به جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی را جذب می‌کنند. قلعه معروف اوتلو که مربوط به قرنهای پانزدهم و شانزدهم است، در فاماگوستا قرار دارد. علاوه بر این، مکان‌های تاریخی مهمی مانند کلیسای جامع گوتیک سنت نیکلاس، کلیسای گوتیک سنت پیتر، صومعه ارمنی گانچور و کاخ و سنگر ساخته شده به سبک رنسانس در این شهر واقع شده‌اند. همچنین ویرانه‌های شهر باستانی دوران هلنیستی در نزدیکی فاموگوستا قرار دارد.

جاذبه اصلی شهر گیرنه، صومعه بلاپایس است: بنای یادبود معماری گوتیک که توسط صلیبیون در قرن سیزدهم ساخته شده است. یکی دیگر از جاذبه‌های این شهر، قلعه گیرنه است که در قسمت شرقی بندر قدیمی واقع شده و توسط ونیزی‌ها در قرن شانزدهم ساخته شده است.

ترک‌های قبرس مسلمان هستند، اما در بخش شمالی جزیره تنها مسجد وجود ندارد، کلیسای ارتدکس قبرس، کلیسای ارتدکس روسیه، کلیسای کاتولیک، کلیسای انگلیکن و کلیسای پروتستان همه در اینجا نمایندگی دارند.

تعامل و نگرش مثبت نسبت به تمامی فرهنگ‌ها و مذاهب، آب و هوای معتدل و مطلوب، طبیعت زیبا، زیرساخت‌های خوب و مکان‌های تاریخی فراوان، گردشگران و افرادی که به دنبال اقامت دائم هستند را به قبرس جذب می‌کند.